maandag 2 november 2015

Five

                                                                 Technieken:


* HIGH-ANGLE
''A high-angle shot occurs when the camera is placed above a subject with the lens pointing down. This makes the subject appear small and vulnerable.'' - Jennifer van Sijll, Cinematic Storytelling
http://www.tboake.com/manipulation/Mosiadz/Mosiadz/page3.html

Zoals wordt genoemd in het citaat, is het effect van de high-angle het kwetsbaar en klein maken van het subject. In de still hieronder is het subject Danny, het zoontje van Jack en Wendy Torrance. Door op deze manier te filmen, samen met de doorlopende spanning van de muziek, wordt er nadruk gelegd op Danny's vatbaarheid voor de gevaren in het hotel.



* LOW-ANGLE
''A low-angle shot occurs when the camera is placed below the subject and the lens is pointing up. This causes the subject to appear larger-than-life.'' - Jennifer van Sijll, Cinematic Storytelling
http://www.tboake.com/manipulation/Mosiadz/Mosiadz/page3.html

Hoewel het tegenovergestelde van een high-angle plaatsvindt bij een low-angle, heeft Kubrick er een twist aan gegeven. Als er gebruik wordt gemaakt van de low-angle techniek lijkt het subject groter dan het is, vaak zie je deze techniek terug bij 'overwinningen', de koning die neerkijkt op zijn onderdaan, waardoor je als kijker zelf naar het subject opkijkt.
In het geval van onderstaande afbeelding wordt Danny gefilmd vanuit een lage hoek, maar niet zó laag dat we tegen hem opkijken. We kijken eerder met hem mee, lopen eerder tegen hem aan. En bovenal: we zien niet wat er voor hem is. Een slimme truc om meer spanning op te bouwen, Danny gaat eerder een hoek om dan de camera en dus zien we niet waar hij uitkomt of dat er misschien plotseling iemand voor hem komt te staan. De kwetsbaarheid van Danny wordt wederom benadrukt en de spanning verhoogt.



* LOW-ANGLE/CLOS-UP ACHTIG
http://www.tboake.com/manipulation/Mosiadz/Mosiadz/page3.html

Bij deze still is er geen sprake van een low-angle, maar ook niet van een close-up. Het is eerder een combinatie. De camera staat onder Jack en filmt recht omhoog. In deze scene heeft Wendy haar man Jack zojuist opgesloten in de voedselopslag en probeert hij haar te overtuigen hem vrij te laten. Eigenlijk heeft deze keuze een vrij simpele reden: op deze manier kunnen we duidelijk zijn uitdrukking zien als hij haar van binnen toespreekt. Daarnaast geeft het een lichtelijk claustrofobisch gevoel voor de kijker, omdat er iemand als het ware 'boven je hangt'.



* KIJKEN EN MEEKIJKEN
Als Wendy de 'werkruimte' van Jack binnen komt lopen ziet ze zijn typemachine staan. Het shot begint met een low-angle, waarbij we zien hoe Wendy zich over de typemachine heen buigt. Zij komt, nog voor het publiek, er achter wat er op de typemachine staat. Wij als publiek zien alleen haar expressie (geschrokken, gestrest). Dan komt de tekst in beeld: 'All work and no play makes Jack a dull boy'. De techniek die Stanley Kubrick hierbij gebruikt is één die ik al eerder benoemde, we zien Wendy en we zien wat Wendy ziet. We kijken mee met het subject en ontdekken samen dat Jack alleen maar deze zin heeft zitten typen tijdens zijn werk. Dan wordt deze techniek doorgevoerd, door telkens heen en weer te schakelen tussen een close-up van Wendy en de stapel met papier naast de typemachine waar 500 pagina's met eenzelfde zin liggen. Deze techniek zorgt ervoor dat je samen met Wendy de ontdekking 'ervaart' (we zien zelfs haar hand, alsof het die van onszelf is).
Belangrijk: de muziek gaat gelijk op met Wendy's ontdekking, het begint laag en verandert in hoge, krassende tonen.


* ONMOGELIJK INTERIEUR
Een geniaal filmpje door Collative Learning
(http://collativelearning.com/FILMS%20reviews%20BY%20ROB%20AGER.html)
legt met behulp van korte stukjes film uit wat er allemaal niet klopt binnen The Overlook Hotel. Naast deze shots legt hij kleine plattegrondjes, waarop te zien is dat er deuren zijn die nergens naar leiden en ramen die nergens op uit kunnen kijken. Ik zou het kunnen uitschrijven, maar dit filmpje beschrijft het honderd keer beter (deel 1 = 11:36 min, deel 2 = 09:16 min).

Deel 1
Deel 2




* STEADICAM
Steadicam: een hulpmiddel voor een cameraman om zijn camera te stabiliseren.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Steadicam

Kubrick maakte veel gebruik van de Steadicam. Deze constructie maakt het mogelijk om snel met de camera te bewegen over oppervlaktes, zonder dat de camera te veel schudt door eigen bewegingen. Zoals in de scènes waar Danny wordt gevolg op zijn driewieler. Het geluid dat daaruit voortkomt - het geluid van Danny die over laminaat rijdt en dan over tapijt en weer over laminaat en weer over tapijt - was in de eerste instantie per ongelijk, maar werd direct in de film gelaten vanwege zijn esthetische waarde.
Garrett Brown, ook wel de uitvinder van de Steadicam genoemd, beschrijft hier hoe hij de ''two-handed technique'' gebruikt bij het filmen van The Shining: ''I found that if one hand strongly holds the Steadicam arm and is used to control its position and its height, the other hand is able to pan and tilt the handle with almost no unintentional motion in the shot. Whereas before the act of booming up or down would always seem to degrade slightly the steadiness of the image, now one can maintain the camera at any boom height and yet not influence the pan or tilt axis at all. This understanding has been the key to holding the beginning or end position of a shot so still that one must examine the frame line carefully in order to find any "float" at all. Kubrick was often able to use the head or tail of a Steadicam shot as his master for at least a portion of a dialogue scene. Even if I got caught in an awkward position because of an unexpectedly quick stop in the action Kubrick would count the beads of sweat, cast a practiced eye on the twitching of a calf muscle and wait until he judged that discs were about to fly like frisbees before he would quietly call "cut".''

Als je op de link klikt, hier nog een keer, beschrijft hij uitgebreid zijn ervaringen met het filmen voor Stanley Kubrick; met een uitgebreide uitleg over het schieten van The Maze, het doolhof. Waarbij elk shot in het doolhof is gemaakt met de Steadicam.


* EDITING
http://www.123helpme.com/editing-in-the-shining-view.asp?id=168577

Het doolhof:
Wendy en Danny gaan samen het doolhof verkennen. Direct gevolgd door een shot van Jack die een bal gooit tegen de muur van het hotel uit verveling. Hij keert zich naar een miniatuurversie van het doolhof en 'ziet' kleine figuurtjes (Wendy en Danny) in het doolhof lopen. Op de achtergrond hoor je Wendy en Danny praten en er wordt teruggeschakeld naar Wendy en Danny die in de werkelijkheid door het doolhof lopen.
Deze schakeling tussen shots maakt aan het publiek duidelijk dat Jack een soort macht heeft over Wendy en Danny, waar hij op neer kijkt als kleine figuurtjes, als pionnetjes. Wat zowel zijn dominantie weergeeft als de kwetsbaarheid van zijn vrouw en kind. Deze aanwijzingen dragen bij aan de spanning en narigheid van de situatie: ze zijn helemaal alleen en Jack wordt langzaamaan steeds gevaarlijker. Daarnaast geeft het een subtiele hint naar het verdere verloop van de film.

All work and play makes Jack a dull boy:
Nadat Wendy de continue stroom van zinnen heeft ontdekt op Jack's typemachine, loopt ze steeds verder achteruit de trap op en zwaait uit angst met haar honkbalknuppel. In deze scène wordt er telkens gewisseld tussen Wendy en Jack, waarbij Jack altijd langer in beeld is. Het wisselen tussen perspectief, van Wendy naar Jack en weer terug, zorgt ervoor dat er een blijvende spanning is. Ook is deze scène ontzettend vaak opgenomen: ''There is a great deal of confusion regarding this film and the number of retakes of certain scenes. According to the Guinness Book of Records, the scene where Wendy is backing up the stairs swinging the baseball bat was shot 127 times, which is a record for the most takes of a single scene. However, both Steadicam operator Garrett Brown and assistant editor Gordon Stainforth say this is inaccurate - the scene was shot about 35-45 times.''
(bron: http://www.imdb.com/title/tt0081505/trivia)


* Tony:
Als Danny zijn tanden aan het poetsen is begint hij te praten met Tony, zijn onzichtbare vriend, wat wordt uitgebeeld met zijn wijsvinger. Tony waarschuwt Danny voor gevaar. Deze scène wordt direct gevolgd door een shot waar bloed uit een lift komt stromen en meubilair met zich meetrekt in de stroom. Een flash forward, al heel vroeg in de film, als ook een waarschuwing voor de kijker dat er iets ergs staat te gebeuren. Door direct al een confronterend beeld in de film te plaatsen wordt het publiek ook gewaarschuwd voor het hotel en de gruwelijkheden die het gezin te wachten staat.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten